بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

نا ما همه چيز را آفريديم به اندازه‌اى

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و نيست كار ما جز يكى مانند ديدنى به چشم (بهم زدن چشم)

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و هر آينه نابود ساختيم پيروان شما را پس آيا هست ياد آورنده‌اى

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

و هر چيزى كه كردند در كتابها است

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كوچكى و بزرگى است نوشته

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

همانا پرهيزكارانند در باغها و چشمه‌هايى

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در نشيمنى راست نزد پادشاهى نيرومند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ خداى مهربان

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

بياموخت قرآن

خَلَقَ الْإِنْسانَ

بيافريد انسان

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

بياموختش بيان

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

مهر و ماه به شمارند

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

و ستاره و درخت سجده‌كنانند

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

و آسمان را برافراشت و بنهاد ترازو را

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

كه سركشى نكنيد در سنجش

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

و بپاى داريد سنجش را به داد و نكاهيد سنجش را

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

و زمين را بنهادش براى جهانيان

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

در آن است ميوه و خرمابن دارنده شكوفه‌ها

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه دارنده برگ و روزى

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

آفريد انسان را از گل خشكى مانند سفال پخته

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و آفريد پرى را از آميخته‌اى از آتش

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

پروردگار خاوران و پروردگار باختران

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

آميخت دو دريا را به هم رسند

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

كه ميان آنها است فاصله (ديوارى) تا ستم نكنند

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

برون آيد از آنها مرواريد و مرجان

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

و او را است رونده‌هايى برافراشته در دريا مانند كوه‌ها

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

هر كس بر آن است نابود شود

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

و به جاى ماند روى پروردگار تو داراى مهترى و بزرگوارى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و پرتوش (يا آفتابش)

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

و به ماه گاهى كه از پيش آيد

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز گاهى كه تابناكش سازد

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب گاهى كه بپوشدش

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و به آسمان و آنچه (يا آنكه) بساختش

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و به زمين و آنچه گستردش

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و به روان و آنچه راست آوردش

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

پس سروشش فرستاد گنهكاريش و پرهيزش

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

همانا رستگار شد آنكه پاك ساختش

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و همانا آيان كرد آنكه بفريفتش (يا نهان داشتش)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

تكذيب كرد ثمود به سركشيش

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

گاهى كه برانگيخت بدنهادتر (يا تيره‌بخت‌ترش)

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

پس گفت بديشان پيمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

پس تكذيبش كردندش پس پى كردند پس برآشفت بر ايشان پروردگارشان به گناهشان پس يكسانش كرد

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و نهراسد از فرجامش

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به انجير و زيتون

وَ طُورِ سِينِينَ

و طور سينين (يا سينا)

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و اين شهر آرام (يا ايمن)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

كه آفريديم انسان را در نكوتر اندام

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس بازگردانيديمش فرود فرودين

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند كه ايشان را است مزدى بى‌پايان

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز تكذيب كند تو را از اين پس به دين

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا نيست خدا حكم‌كننده‌ترين حكم‌كنندگان